Τζίμης Πανούσης

Άντε γαμήσου εργατιά

Πάρε το μοιρογνωμόνιο
κορίτσι μου δαιμόνιο
και μέτρησε το πάθος

Στο παιδικό μου αρμόνιο
φωλιάζει ένα τελώνιο
της μάνας μου ο τάφος

Βγάζει λουλούδια πλαστικά
βρυκόλακες θηλαστικά
και μου 'φυγε ο τάκος

Στου Paradise το ακρογιάλι
της Μακρονήσου το τσουβάλι
και από μέσα ξεπροβάλλει
ο πατερούλης μας ο Στάλιν
παρέα με εφτά γατιά
να τραγουδάει φωνακτά
άντε γαμήσου εργατιά

Της θάλασσας τα πρόβατα
μετράνε τα καμώματα
της Πηνελόπης Δέλτα

Φάγε Οδυσσέα πτώματα
και ξέρασε τα ονόματα
γιαούρτι με κουφέτα

Κάτω από το μαξιλάρι μου
το ξύλινο μουλάρι μου
ξηλώνει την κουβέρτα